Leyla zaten tetikte bir şekilde uyurken kızının beşikten yükselen sesi ile gözlerini açtı. Havanın iyice kararmış olmasına şaşırdı. Sadece akşam yemeğinden sonra üzerine çöken rehavetle biraz dinlenmek istemişti ama günlerdir uyku yüzü görmemiş bedeni onunla aynı fikirde değildi anlaşılan. Saat gece on olmuştu bile. Selim'in çocuklarla ne yaptığını merak etmiyor değildi. Kızını kucağına aldığında bir an önce karnını doyurup onlara bakmak istiyordu. Çünkü ikizleri ihmal etmek en son isteyeceği şeydi. Üçüne birden yetişmek çok zor olsada anne olmak bunu gerektiriyordu. Zaten Selim olmasa hayatta başaramayacağını biliyordu. İkisi de çocuklarının üzerlerine titriyor, hergün yeni bir şeyler öğrenerek anne baba olmayı keşfediyorlardı. Minik kızı uyuduğunda üzerini düzeltip çocuklarının odasına doğru yöneldi. Kapı aralığından gördüğü manzarayla bir kez daha Allah'a şükretti. Aras babasının göğsünde uyuyakalmış bir vaziyetteyken Selim Hazar'ın kırmızı arabalı yatağında Haz...
Sabah yüzümde hissettiğim küçük öpücüklerle uykumdan uyandığımda nazlanıp Selim'in yanımdaki bedenine iyice sokuldum. Uyanmak istemiyordum. Son zamanlarda uykuya doyduğum bir günüm dahi yoktu. "Leyla'm" "Hmmm" "Yarın beni muhakkak erken uyandır dedin. Kalkmayacak mısın?" dediğinde kısa bir an neden öyle bir şey söylediğimi düşündüğümde aklıma gelenle hemen doğruldum. Bugün yapmam gereken bir sürü işim vardı. Önce yarınki Yiğit ve Miray'in düğünü için son dakika da alabildiğim elbisenin provasına, daha sonra da hazırlıklar için yardıma gidekcektim. Tabi Selim bu durumdan pek memnun olmasa da kendimi çok yormamı şart koşmuştu. "Kahretsin? Saat kaç? Geç kaldım!" dediğimde Selim omuzlarımdan bastırarak tekrar uzanmamı sağladı. Ben ona alttan sinirli bakışlarımı gönderirken o tepemde resmen gülüyordu. "Şşşt geç falan kalmadın. Seni istediğin saatten daha önce uyandırmış olabilirim." dediğinde ağlamaklı bir ifadeyle ona...